I.   ทำไมศีลบวชนี้จึงมีชื่อว่า “Ordo” หรือ “ฐานันดร”(ภาษาอังกฤษว่า “Holy Orders”)

 1537 คำว่า “Ordo” ในภาษาละตินสมัยโบราณหมายถึงคณะบุคคลที่ได้รับแต่งตั้งในสังคม โดยเฉพาะคณะบุคคลผู้ปกครอง. Ordinatio (หรือ “การเข้าฐานันดร”) จึงหมายถึงการรับเข้าในคณะ (หรือ “ฐานันดร”) ใดคณะหนึ่ง ในพระศาสนจักรก็มีกลุ่มชนหลายคณะที่ได้รับการแต่งตั้ง ซึ่งธรรมประเพณีนี้มีพื้นฐานจากพระคัมภีร์^[4] ดังนั้นตั้งแต่สมัยแรกๆ แล้วจึงเรียกคณะบุคคลเหล่านี้เป็นภาษาละตินว่า “ordines” หรือ “taxeis” ในภาษากรีก พิธีกรรมในพระศาสนจักรจึงกล่าวถึง “ฐานันดรพระสังฆราช” (ordo Episcoporum) “ฐานันดรสงฆ์” (ordo presbyterorum) และ “ฐานันดรสังฆานุกร” (ordo diaconorum) ยังมีกลุ่มอื่นๆ ที่ได้รับนาม “ordo” เช่นนี้อีกด้วย เช่นผู้เตรียมตัวรับศีลล้างบาป สาวพรหมจารี สามีภรรยา หญิงม่าย ฯลฯ

 1538 การรับเข้าอยู่ในคณะบุคคลของพระศาสนจักรคณะใดคณะหนึ่งนั้นมีขึ้นโดยพิธีที่เรียกว่า “ordinatio” หรือ “พิธีแต่งตั้ง” ที่ประกอบด้วยพิธีกรรมทางศาสนาที่มีการมอบถวาย การอวยพร หรือ “ศีลศักดิ์สิทธิ์” ในปัจจุบัน คำว่า “ordinatio” สงวนไว้สำหรับพิธีศักดิ์สิทธิ์ที่ชุมชนประกอบเพื่อรับผู้หนึ่งเข้าในฐานันดรพระสังฆราช พระสงฆ์ และสังฆานุกร เขาผู้นี้ต้องผ่านการคัดเลือก การกำหนดตัว การรับมอบหมายหน้าที่หรือการแต่งตั้งจากชุมชนแล้วเสียก่อน เพราะการนี้ประทานพระพรของพระจิตเจ้าซึ่งอนุญาตให้เขาใช้อำนาจศักดิ์สิทธิ์^[5]  และอำนาจนี้สืบเนื่องมาได้จากพระคริสตเจ้าเองผ่านทางพระศาสนจักรเท่านั้น Ordinatio (“การเข้าฐานันดร” ที่เราแปลว่า “การบวช”) นี้ยังอาจเรียกได้อีกว่า “consecratio” (การมอบถวาย) เพราะเป็นการแยกตัวออกมาและมอบหมายหน้าที่โดยพระคริสตเจ้าเองสำหรับพระศาสนจักรของพระองค์ การปกมือของพระสังฆราชพร้อมกับบทภาวนามอบถวายประกอบกันเป็นเครื่องหมายที่แลเห็นได้ของการมอบถวาย(บุคคล)ดังกล่าวนี้

 

^[4] เทียบ ฮบ 5:6; 7:11; สดด 110:4.

^[5] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14.   

II.  ศีลบวชในแผนการการไถ่กู้

สมณภาพของพันธสัญญาเดิม

1539   ประชากรที่พระเจ้าทรงเลือกสรรได้รับแต่งตั้งให้เป็น “อาณาจักรสมณะ เป็นชนชาติศักดิ์สิทธิ์” (อพย 19:6)^[6]  แต่ทว่าภายในประชากรอิสราเอล พระเจ้าทรงเลือกชนเผ่าหนึ่งจากสิบสองเผ่า คือเผ่าเลวี แยกออกมาเพื่อศาสนบริการด้านพิธีกรรม^[7] พระเจ้าพระองค์เองทรงเป็นส่วนมรดกของชนเผ่านี้^[8] จารีตพิธีโดยเฉพาะมอบถวายการเริ่มปฏิบัติสมณกิจของพันธสัญญาเดิม^[9] บรรดาสมณะในพันธสัญญาเดิม “ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้แทนมนุษย์ในความสัมพันธ์ติดต่อกับพระเจ้า เพื่อถวายทั้งบรรณาการและเครื่องบูชาชดเชยบาป”^[10]

 1540  แต่ทว่าสมณภาพนี้ ที่ถูกสถาปนาขึ้นมาเพื่อประกาศพระวาจาของพระเจ้า^[11] และเพื่อรื้อฟื้นสัมพันธภาพขึ้นใหม่กับพระเจ้าอาศัยการถวายบูชาและคำอธิษฐานภาวนาก็ยังไม่สามารถนำความรอดพ้นมาให้ได้ จึงจำเป็นต้องถวายเครื่องบูชาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ตลอดเวลาโดยไม่อาจบรรลุถึงความศักดิ์สิทธิ์โดยเด็ดขาดได้^[12] ความศักดิ์สิทธิ์เด็ดขาดเช่นนี้การถวายบูชาของพระคริสตเจ้าเท่านั้นจะบันดาลให้สำเร็จได้

1541    ถึงกระนั้น พิธีกรรมของพระศาสนจักรก็มองเห็นรูปแบบล่วงหน้าของระเบียบศาสนบริการแห่งพันธสัญญาใหม่แล้วในสมณภาพของอาโรนและศาสนบริการของชนเผ่าเลวี รวมทั้งการแต่งตั้ง “บรรดาผู้อาวุโส” เจ็ดสิบคน^[13] ดังนั้น ในจารีตละติน พระศาสนจักรจึงอธิษฐานภาวนาในบทนำการเจิมถวายของพิธีบวชพระสังฆราชว่าดังนี้

“ข้าแต่พระเจ้า พระบิดาของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย […] พระองค์ประทานพระวาจาซึ่งเป็นพระหรรษทานล้ำเลิศไว้ให้เป็นกฎเกณฑ์ในพระศาสนจักร พระองค์ทรงกำหนดเชื้อสายบรรดาผู้ชอบธรรม  สืบต่อจากอับราฮัมตั้งแต่แรกเริ่ม  พระองค์ทรงแต่งตั้งผู้ปกครองและบรรดาสมณะ มิได้ทรงทอดทิ้งสักการสถานของพระองค์ไว้ให้ขาดศาสนบริการ……”^[14] 

1542   ในพิธีบวชพระสงฆ์ พระศาสนจักรอธิษฐานภาวนาว่าดังนี้

        “ข้าแต่พระบิดาเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์  พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพสถิตนิรันดร  […] ตั้งแต่ในพันธสัญญาเดิมแล้ว หน้าที่ต่างๆ ที่ทรงสถาปนาไว้สำหรับพันธกิจศักดิ์สิทธิ์ล้ำลึกต่างๆ ได้พัฒนาขึ้น เมื่อทรงแต่งตั้งโมเสสและ       อาโรนเป็นผู้นำเพื่อปกครองและบันดาลความศักดิ์สิทธิ์แก่ประชากร พระองค์ยังทรงเลือกบุรุษที่มีตำแหน่งและเกียรติรองลงมาให้เป็นผู้ร่วมมือและช่วยเหลือในภารกิจการงานของท่านทั้งสองด้วย ดังนี้  ในถิ่นทุรกันดารพระองค์ทรงแผ่ขยายพลังจิตของโมเสสผ่านความคิดอ่านของบุรุษผู้เฉลียวฉลาดเจ็ดสิบคน […] ดังนี้ พระองค์จึงประทานพระพรอุดมสมบูรณ์ของอาโรนแก่บรรดาบุตรของท่าน”^[15]

1543   ในบทภาวนาเจิมถวายสำหรับพิธีบวชสังฆานุกร พระศาสนจักรประกาศว่า

        “ข้าแต่พระผู้ทรงสรรพานุภาพ  […] พระองค์ทรงพระกรุณาโปรดให้พระศาสนจักรของพระองค์เจริญเติบโตขึ้นแผ่ขยายเป็นพระวิหารใหม่ พระองค์ทรงแต่งตั้งผู้รับใช้ให้มีตำแหน่งสามขั้น เพื่อปฏิบัติศาสนบริการศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระนามของพระองค์ เช่นเดียวกับที่เคยทรงคัดเลือกบรรดาบุตรของเลวีเพื่อปฏิบัติศาสนกิจในกระโจมที่ประทับตั้งแต่แรกเริ่ม”^[16]

สมณภาพเพียงหนึ่งเดียวของพระคริสตเจ้า

 1544  รูปแบบทั้งหลายของสมณภาพในพันธสัญญาเดิมบรรลุถึงความสมบูรณ์ของตนในพระคริสต์เยซูผู้ทรงเป็น “คนกลางเพียงผู้เดียวระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์” (1 ทธ 2:5) ธรรมประเพณีของ    คริสตชนมีความเห็นเสมอมาว่าเมลคีเซเดค “สมณะของพระเจ้าสูงสุด” (ปฐก 14:18) เป็นเสมือนรูปแบบสมณภาพของพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็น “มหาสมณะพระองค์เดียวตามแบบอย่างของเมลคีเซเดค” (ฮบ 5:10; 6:20) “เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไร้ความผิด ไร้มลทิน” (ฮบ 7:26) และ “โดยอาศัยการถวายบูชาเพียงครั้งเดียว พระองค์ทรงทำให้ทุกคนที่กำลังรับความศักดิ์สิทธิ์บรรลุถึงความศักดิ์สิทธิ์สมบูรณ์ตลอดไป” (ฮบ 10:14) นั่นคืออาศัยการถวายบูชาพระองค์เพียงครั้งเดียวบนไม้กางเขน

 1545  การถวายบูชาเพื่อไถ่กู้ของพระคริสตเจ้ามีเพียงหนึ่งเดียว เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวสำหรับตลอดไปถึงกระนั้น การถวายบูชานี้ก็ยังเป็นปัจจุบันอยู่เสมอในพิธีบูชาขอบพระคุณ เราต้องกล่าวเช่นเดียวกันเกี่ยวกับพระสมณภาพเพียงหนึ่งเดียวของพระคริสตเจ้า พระสมณภาพนี้ยังคงเป็นปัจจุบันอาศัยสมณภาพของพระสงฆ์ศาสนบริกรซึ่งไม่ทำให้พระสมณภาพเพียงหนึ่งเดียวของพระคริสตเจ้าลดน้อยลงเลย “และดังนี้พระคริสตเจ้าเพียงพระองค์เดียวทรงเป็นสมณะแท้จริง ส่วนคนอื่นๆ นั้นเป็นเพียงศาสนบริกรของพระองค์เท่านั้น”^[17]

การมีส่วนสองแบบในพระสมณภาพหนึ่งเดียวของพระคริสตเจ้า

 1546  พระคริสตเจ้า พระมหาสมณะและคนกลางเพียงหนึ่งเดียวทรงทำให้พระศาสนจักรเป็นอาณาจักรสมณะแด่พระเจ้าและพระบิดาของพระองค์^[18] ชุมชนผู้มีความเชื่อทั้งหมดจึงเป็นชุมชนสมณะด้วย บรรดาผู้มีความเชื่อ (สัตบุรุษ) ปฏิบัติหน้าที่สมณะที่ตนมีส่วนด้วยเมื่อได้รับศีลล้างบาป แต่ละคนตามกระแสเรียกของตน ในพันธกิจสมณะ ประกาศกและกษัตริย์ของพระคริสตเจ้า อาศัยศีลล้างบาปและศีลกำลัง บรรดาผู้มีความเชื่อ “รับเจิม...ให้มีส่วนในพระสมณภาพศักดิ์สิทธิ์”^[19]

 1547   สมณภาพเพื่อศาสนบริการหรือสมณภาพฐานันดรและสมณภาพสามัญของผู้มีความเชื่อทุกคน แม้ว่า “สมณภาพทั้งสองมีส่วนด้วยวิธีการโดยเฉพาะจากสมณภาพของพระคริสตเจ้า”^[20]ถึงกระนั้นก็แตกต่างกันในสาระสำคัญ แม้ว่า “ถูกจัดไว้เพื่อเกื้อกูลกัน”^[21] หมายความว่าอย่างไร ขณะที่สมณภาพสามัญของบรรดาผู้มีความเชื่อแสดงออกโดยการเพิ่มพระหรรษทานของศีลล้างบาป เพิ่มพูนชีวิตความเชื่อ ความหวังและความรัก เพิ่มพูนชีวิตตามพระจิตเจ้า
สมณภาพศาสนบริการก็รับใช้สมณภาพสามัญ มีไว้เพื่อเพิ่มพูนพระหรรษทานศีลล้างบาปของคริสตชนทุกคน นับเป็นวิธีการหนึ่งที่พระคริสตเจ้าทรงใช้เพื่อเสริมสร้างและนำพระศาสนจักรของพระองค์โดยไม่หยุดยั้ง เพราะฉะนั้น สมณภาพศาสนบริการนี้จึงถ่ายทอดต่อมาผ่านทางศีลศักดิ์สิทธิ์ประการหนึ่ง คือศีลบวช

ในพระบุคคลพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็นศีรษะ.....

 1548  ในงานรับใช้ของศาสนบริกรที่รับศีลบวช พระคริสตเจ้าเองประทับอยู่ในพระศาสนจักรของพระองค์ในฐานะที่ทรงเป็นศีรษะของพระกายทิพย์ เป็นผู้อภิบาลผู้มีความเชื่อซึ่งเป็นเสมือนฝูงแกะของพระองค์ เป็นมหาสมณะถวายบูชาเพื่อไถ่กู้ เป็นพระอาจารย์สั่งสอนความจริง นี่คือความหมายของข้อความที่พระศาสนจักรยืนยันว่าพระสงฆ์ปฏิบัติงานในพระบุคคลของพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็นศีรษะ (in persona Christi Capitis  agere) อาศัยอำนาจที่ได้รับจากศีลบวช^[22]

“เป็นพระสมณะองค์เดียวกัน คือพระคริสต์เยซูที่ศาสนบริกรปฏิบัติหน้าที่รับใช้ในพระบุคคลของพระองค์ เดชะการเจิมถวายเป็นสมณะที่เขาได้รับมา ศาสนบริกรผู้นี้เป็นเหมือนกับพระมหาสมณะ และสามารถปฏิบัติงานโดยอำนาจและพระบุคคลของพระคริสตเจ้าเอง”^[23]

“พระคริสตเจ้าทรงเป็นต้นกำเนิดของสมณภาพทั้งหมด สมณะในพันธสัญญาเดิมเป็นรูปแบบของพระองค์ ส่วนสมณะในพันธสัญญาใหม่ก็ปฏิบัติงานในพระบุคคลของพระองค์นั่นเอง”^[24]

 1549  การประทับอยู่ของพระคริสตเจ้าในชุมชนผู้มีความเชื่อ เป็นศีรษะของพระศาสนจักรนั้น เราแลเห็นได้โดยศาสนบริการของผู้ที่ได้รับศีลบวช โดยเฉพาะพระสังฆราชและพระสงฆ์^[25] ตามที่นักบุญอิกญาซีโอ ชาวอันติโอค กล่าวไว้อย่างน่าฟังว่า พระสังฆราชเป็นเสมือนรูปภาพทรงชีวิตของพระเจ้าพระบิดา (typos tou Patros)^[26]

 1550  เราต้องไม่เข้าใจว่าการประทับอยู่ของพระคริสตเจ้าในบรรดาศาสนบริกรนี้เป็นประกันจากความอ่อนแอทุกอย่างประสามนุษย์ ความคิดที่จะมีอำนาจเหนือผู้อื่น ความผิดหลง นั่นคือเป็นประกันจากบาป พระอานุภาพของพระจิตเจ้าไม่เป็นประกันกิจการทุกอย่างของศาสนบริกรโดยวิธีเดียวกัน ขณะที่ในศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ เรามีประกันนี้อย่างที่ว่าบาปของศาสนบริกรไม่อาจขัดขวางผลของพระหรรษทานได้ ยังมีกิจการอื่นๆ อีกหลายประการที่ธรรมชาติมนุษย์ของศาสนบริกรยังคงทิ้งร่องรอยไว้ที่ไม่ใช่เครื่องหมายแสดงความซื่อสัตย์ต่อพระวรสาร และดังนั้นจึงอาจทำร้ายต่อประสิทธิภาพพันธกิจของพระศาสนจักรได้

 1551   สมณภาพนี้เป็นสมณภาพเพื่อศาสนบริการ  “บทบาทที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบแก่บรรดาผู้อภิบาลประชากรนั้นเป็นการรับใช้จริงๆ”^[27] บทบาทนี้เกี่ยวข้องอย่างเต็มที่กับพระคริสตเจ้า
และกับมนุษย์โดยตรง สืบเนื่องอย่างเต็มที่จากพระคริสตเจ้าและจากสมณภาพหนึ่งเดียวของพระองค์ ตั้งขึ้นไว้สำหรับมวลมนุษย์และชุมชนพระศาสนจักร ศีลบวชถ่ายทอด “อำนาจศักดิ์สิทธิ์” ซึ่งไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากพระอำนาจของพระคริสตเจ้า การใช้อำนาจนี้จึงต้องถูกวัดตามพระแบบฉบับของพระคริสตเจ้าผู้ทรงยอมเป็นคนเล็กน้อยที่สุดและเป็นผู้รับใช้ของทุกคน^[28] “ดังนั้น จึงถูกต้องแล้วที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่าการเอาใจใส่ดูแลฝูงแกะเป็นข้อพิสูจน์ความรักต่อพระองค์”^[29]

....“ในนามของพระศาสนจักรทั้งหมด”

1552   สมณภาพศาสนบริการมีบทบาทไม่เพียงแต่เป็นผู้แทนพระคริสตเจ้า – พระประมุขของพระศาสนจักร – ต่อหน้าชุมชนผู้มีความเชื่อเท่านั้น แต่ยังปฏิบัติงานในนามของพระศาสนจักรทั้งหมดด้วย เมื่อนำคำอธิษฐานภาวนาของพระศาสนจักรแด่พระเจ้า^[30] โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถวายบูชาขอบพระคุณ^[31]

 1553  “ในนามของพระศาสนจักรทั้งหมด” ไม่หมายความว่าบรรดาพระสงฆ์เป็นผู้แทนของชุมชน คำอธิษฐานภาวนาและการถวายบูชาของพระศาสนจักรแยกไม่ได้จากคำอธิษฐานภาวนาและการถวายบูชาของพระคริสตเจ้าซึ่งเป็นศีรษะของพระศาสนจักร คารวกิจของพระคริสตเจ้าเกิดขึ้นในพระศาสนจักรและผ่านทางพระศาสนจักรตลอดเวลา พระศาสนจักรทั้งหมดซึ่งเป็นพระกายทิพย์ของพระคริสตเจ้าอธิษฐานภาวนาและถวายตนแด่พระเจ้าพระบิดา “อาศัยพระคริสตเจ้า พร้อมกับพระคริสตเจ้าและในพระคริสตเจ้า” เป็นหนึ่งเดียวกับพระจิตเจ้า พระวรกายทิพย์ทั้งหมด ศีรษะและส่วนต่างๆ ของพระวรกาย อธิษฐานภาวนาและถวายตนและเพราะเหตุนี้ ผู้ที่โดยเฉพาะเป็นศาสนบริกรในพระวรกาย จึงได้ชื่อว่าเป็นศาสนบริกรมิใช่ของพระคริสตเจ้าเท่านั้น แต่ยังเป็นศาสนบริกรของพระศาสนจักรด้วย เนื่องจากว่าสมณภาพศาสนบริการปฏิบัติงานแทนพระคริสตเจ้า จึงอาจปฏิบัติงานแทนพระศาสนจักรได้ด้วย

 

^[6] เทียบ อสย 61:6.              

^[7] เทียบ กดว 1:48-53.           

^[8] เทียบ ยชว 13:33.             

^[9] เทียบ อพย 29:1-30;  ลนต บทที่ 8.              

^[10] เทียบ ฮบ 5:1.

^[11] เทียบ มลค 2:7-9.

^[12] เทียบ ฮบ 5:3; 7:27; 10:1-4.

^[13] เทียบ ลนต 11:24-25.

^[14] Pontificale Romanum. De Ordinatione Episcopi, presbyterorum et diaconorum, De Ordinatione Episcopi. Prex ordinationis, 47, editio typica altera (Typis Polyglottis Vaticanis 1990) p. 24.

^[15] Pontificale Romanum. De Ordinatione Episcopi, presbyterorum et diaconorum, De Ordinatione presbyterorum. Prex ordinationis, 159, editio typica altera (Typis Polyglottis Vaticanis 1990) p. 91-92.

^[16] Pontificale Romanum. De Ordinatione Episcopi, presbyterorum et diaconorum, De Ordinatione diaconorum. Prex ordinationis, 207, editio typica altera (Typis Polyglottis Vaticanis 1990) p. 121.

^[17] Sanctus Thomas Aquinas, Commentarium in epistolam ad Hebraeos, c. 7, lect. 4: Opera omnia, v. 21 (Parisiis 1876) p. 647.

^[18] เทียบ วว 1:6; 5:9-10; 1 ปต 2:5,9.

^[19] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14.    

^[20] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14.

^[21] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14.    

^[22] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14; Ibid., 28: AAS 57 (1965) 34; Id., Const. Sacrosanctum Concilium, 33: AAS 56 (1964) 108; Id., Decr. Christus Dominus, 11: AAS 58 (1966) 677; Id., Decr. Presbyterorum ordinis, 2: AAS 58 (1966) 992; Ibid., 6: AAS 58 (1966) 999.

^[23] Pius XII, Litt. enc. Mediator Dei: AAS 14 (1947) 548.

^[24] Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, III, q. 22, a. 4, c: Ed. Leon. 11, 260.

^[25] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 24.

^[26] Cf Sanctus Ignatius Antiochenus, Epistula ad Trallianos, 3, 1: SC 10bis, 96 (Funk 1, 244); Id., Epistula ad Magnesios, 6, 1: SC 10bis, 84 (Funk 1, 234). 

^[27] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 24: AAS 57 (1965) 29.

^[28] เทียบ มก 10:43-45; 1 ปต 5:3.

^[29] Sanctus Ioannes Chrysostomus, De sacerdotio, 2, 4: SC 272, 118 (PG 48, 635); เทียบ ยน 21,15-17.

^[30] Cf Concilium Vaticanum II, Const. Sacrosanctum Concilium, 33: AAS 56 (1964) 108.

^[31] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 10: AAS 57 (1965) 14.

III.  ฐานันดรสามขั้นของศีลบวช

 1554 “ศาสนบริการของพระศาสนจักรที่พระเจ้าทรงสถาปนาไว้นั้นได้รับการปฏิบัติในระดับต่างๆโดยผู้ที่เรียกกันตั้งแต่สมัยแรกๆ แล้วว่า ‘พระสังฆราช’ [episcopi = ผู้ควบคุมดูแล] ‘พระสงฆ์’[presbyteri = ผู้อาวุโส] และ ‘สังฆานุกร’ [diaconi = ผู้รับใช้]”^[32] คำสอนคาทอลิกในพิธีกรรม ในคำสอนทางการของพระศาสนจักร และในการปฏิบัติตามปกติของพระศาสนจักรยอมรับว่าการมีส่วนสมณภาพศาสนบริการของพระคริสตเจ้ามีสองขั้น คือตำแหน่งพระสังฆราชและพระสงฆ์ ส่วนตำแหน่งสังฆานุกรนั้นมีไว้เพื่อช่วยและรับใช้พระสังฆราชและพระสงฆ์ในการปฏิบัติศาสนกิจ เพราะฉะนั้น คำว่า “sacerdos” (หรือ “พระสงฆ์”) ในความหมายปัจจุบันจึงหมายถึงพระสังฆราชและพระสงฆ์ แต่ไม่หมายถึงสังฆานุกร ถึงกระนั้นคำสอนคาทอลิกก็สอนว่าขั้นการมีส่วนสมณภาพ (ของพระสังฆราชและพระสงฆ์) และขั้นการมีส่วนศาสนบริการ (ของสังฆานุกร) ทั้งสามขั้นนี้ได้รับมอบหมายจากพระศาสนจักรด้วยพิธีศีลศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า “พิธีบวช” หรือ “ศีลบวช” (ศีลการเข้าร่วมในฐานันดร) “ขอให้ทุกคนแสดงความเคารพนับถือบรรดาสังฆานุกรเหมือนกับเคารพนับถือพระเยซูคริสตเจ้าเช่นเดียวกับแสดงความเคารพนับถือพระสังฆราช ซึ่งเป็นรูปแบบของพระบิดา เคารพนับถือบรรดาพระสงฆ์ประหนึ่งเป็นวุฒิสภาของพระเจ้าและคณะอัครสาวก เราไม่อาจเรียกว่า ‘พระศาสนจักร’ ได้ ถ้าไม่มีบุคลากรเหล่านี้”^[33]

พิธีบวชพระสังฆราช – ความสมบูรณ์ของศีลบวช

 1555  “ธรรมประเพณีเป็นพยานให้เรารู้ว่า ในบรรดาศาสนบริการต่างๆ ที่ปฏิบัติอยู่ในพระศาสนจักรมาตั้งแต่สมัยแรกเริ่มนั้น ศาสนบริการสำคัญที่สุดก็คือหน้าที่ของผู้ที่ได้รับแต่งตั้งในตำแหน่งพระสังฆราชซึ่งเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งหน้าที่ของบรรดาอัครสาวกต่อมาโดยไม่ขาดสายจนถึงบัดนี้”^[34]

 1556  เพื่อปฏิบัติพันธกิจสูงส่งของท่าน “บรรดาอัครสาวกได้รับพระพรพิเศษของพระจิตเจ้าที่พระคริสตเจ้าประทานให้ และท่านเหล่านี้ก็ได้ปกมือมอบพระพรของพระจิตเจ้านี้สืบต่อมาแก่ผู้ช่วยของท่าน และพระพรนี้ยังได้รับการถ่ายทอดสืบมาจนถึงพวกเราในพิธีเจิมถวายพระสังฆราช”^[35]

1557    สภาสังคายนาวาติกันครั้งที่ 2 สอนว่า “ความสมบูรณ์ของศีลบวชได้รับสืบทอดต่อมาในพิธีเจิมถวายพระสังฆราช ทั้งธรรมเนียมด้านพิธีกรรมและคำสอนของบรรดาปิตาจารย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์เรียกความสมบูรณ์นี้ว่าเป็น ‘สมณภาพสูงสุด’ หรือ ‘จุดยอดของศาสนบริการ’”^[36]

 1558  “พิธีเจิมถวายพระสังฆราชมอบหน้าที่สั่งสอนและปกครองให้ผู้รับพร้อมกับหน้าที่บันดาลความศักดิ์สิทธิ์ […] เห็นได้ชัดว่า การปกมือและถ้อยคำมอบถวายประทานพระหรรษทานของพระจิตเจ้าและตราประทับศักดิ์สิทธิ์ให้อย่างที่ว่าบรรดาพระสังฆราชรับบทบาทของพระคริสตเจ้าเอง ผู้ทรงเป็นพระอาจารย์ ผู้อภิบาลและพระสมณะ และปฏิบัติงานในพระบุคคลของพระองค์”^[37] “ดังนั้น บรรดาพระสังฆราช เดชะพระจิตเจ้าที่ท่านได้รับ จึงกลายเป็นผู้สั่งสอนความเชื่อ เป็นพระสมณะและผู้อภิบาล”^[38]

 1559  “ใครคนหนึ่งรับแต่งตั้งเป็นสมาชิกของคณะพระสังฆราชอาศัยอำนาจการเจิมถวายของศีลศักดิ์สิทธิ์และฐานันดรความสัมพันธ์กับประมุขและสมาชิกทุกคนของคณะพระสังฆราชดังกล่าว”^[39] ลักษณะและธรรมชาติเป็นหมู่คณะของฐานันดรพระสังฆราชแสดงให้เห็นโดยเฉพาะจากธรรมเนียมปฏิบัติตั้งแต่โบราณของพระศาสนจักรซึ่งต้องการให้มีพระสังฆราชหลายองค์ร่วมพิธีบวชพระสังฆราชใหม่^[40] ทุกวันนี้จะมีการบวชพระสังฆราชได้อย่างถูกต้อง จำเป็นที่
พระสังฆราชแห่งกรุงโรมต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ทั้งนี้จากเหตุผลที่ว่าพระองค์ทรงเป็นพันธะสูงสุดที่แลเห็นได้ของสัมพันธภาพระหว่างพระศาสนจักรท้องถิ่นต่างๆ ในพระศาสนจักรหนึ่งเดียวและเป็นประกันอิสรภาพของพระศาสนจักรท้องถิ่นต่างๆ ด้วย

 1560  พระสังฆราชแต่ละท่าน ในฐานะผู้แทนของพระคริสตเจ้า มีหน้าที่อภิบาลพระศาสนจักรท้องถิ่นที่ท่านได้รับมอบหมายให้ปกครองดูแล แต่พร้อมกันนั้นก็ยังต้องมีความเอาใจใส่ถึงพระศาสนจักรทุกแห่งร่วมกับพี่น้องพระสังฆราชเป็นหมู่คณะเดียวกันด้วย “แม้ว่าพระสังฆราชแต่ละท่านเป็นผู้อภิบาลศักดิ์สิทธิ์ของกลุ่มคริสตชนที่เป็นเสมือนฝูงแกะที่ตนได้รับมอบหมายให้ปกครองดูแล ถึงกระนั้นในฐานะที่เป็นผู้สืบตำแหน่งของบรรดาอัครสาวกโดยถูกต้องตามกฎหมายตามที่พระเจ้าทรงจัดตั้งและกำหนดไว้ ยังเป็นพยานถึงตำแหน่งนี้ของพระศาสนจักรพร้อมกับพระสังฆราชทุกท่านด้วย”^[41]

 1561   ข้อความที่กล่าวมานี้จึงอธิบายว่าทำไมพิธีบูชาขอบพระคุณที่ถวายโดยพระสังฆราชจึงมีความหมายพิเศษ เป็นเสมือนการแสดงตนของพระศาสนจักรที่ชุมนุมกันโดยรอบพระแท่นบูชาโดยมีผู้ซึ่งเป็นผู้แทนที่แลเห็นได้ของพระคริสตเจ้า ผู้อภิบาลที่ดีและประมุขของพระศาสนจักรของพระองค์เป็นประธาน^[42]

การบวชพระสงฆ์ – ผู้ร่วมงานของพระสังฆราช

1562   “พระคริสตเจ้าซึ่งพระบิดาประทานความศักดิ์สิทธิ์และทรงส่งมาในโลกนี้ทรงแต่งตั้งผู้มีส่วนร่วมการเจิมถวายและพันธกิจของพระองค์ผ่านทางบรรดาอัครสาวกและผู้สืบตำแหน่งต่อจากเขาคือบรรดาพระสังฆราช ซึ่งก็ได้มอบหมายบทบาทศาสนบริการขั้นต่างๆ ของพระองค์อย่างถูกต้องสืบต่อมาแก่สมาชิกหลายคนในพระศาสนจักร”^[43] “หน้าที่ศาสนบริการของเขาเหล่านี้ได้ถูกมอบไว้แก่บรรดาพระสงฆ์ เพื่อผู้ที่ได้รับแต่งตั้งในฐานันดรพระสงฆ์จะได้ปฏิบัติพันธกิจที่บรรดาอัครสาวกได้รับมอบหมายจากพระคริสตเจ้าจะได้เป็นผู้ร่วมงานของฐานันดรพระสังฆราช”^[44]

 1563  “หน้าที่ของบรรดาพระสงฆ์ ในฐานะที่มีความสัมพันธ์กับฐานันดรพระสังฆราช มีส่วนร่วมในอำนาจที่พระคริสตเจ้าเองทรงเสริมสร้าง บันดาลความศักดิ์สิทธิ์และปกครองดูแลพระวรกายของพระองค์ดังนั้น ผู้ที่จะเข้ารับตำแหน่งหน้าที่ของพระสงฆ์จึงต้องรับศีลศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นของกระบวนการรับคริสตชนใหม่แล้ว แต่เขารับตำแหน่งนี้โดยศีลศักดิ์สิทธิ์เฉพาะซึ่งพระสงฆ์ อาศัยการเจิมของพระจิตเจ้าได้รับตราประทับพิเศษ และดังนี้จึงมีลักษณะเหมือนกับพระคริสตเจ้า
พระสมณะ จนว่าเขาสามารถปฏิบัติงานในพระบุคคลของพระคริสตเจ้าพระประมุข (in persona Christi Capitis)”^[45]

 1564  “พระสงฆ์ แม้ว่าไม่มีความสมบูรณ์ของสมณภาพและต้องขึ้นกับพระสังฆราชในการใช้อำนาจของตน แต่ก็ร่วมกับพระสังฆราชในเกียรติสมณะและโดยอำนาจของศีลบวชตามรูปแบบของพระคริสตเจ้าพระสมณะสูงสุดและนิรันดร^[46] เพื่อประกาศข่าวดีและอภิบาลดูแลบรรดาผู้มีความเชื่อและรับเจิมถวายเพื่อประกอบคารวกิจถวายแด่พระเจ้าในฐานะสมณะแท้จริงของพันธสัญญาใหม่”^[47]

 1565  บรรดาพระสงฆ์ อาศัยอำนาจของศีลบวช มีส่วนร่วมพันธกิจทั้งหมดที่พระคริสตเจ้าทรงมอบแก่บรรดาอัครสาวก พระพรฝ่ายจิตที่เขาได้รับในการบวชเตรียมเขาไม่เพียงสำหรับพันธกิจที่มีขอบเขตจำกัด แต่สำหรับพันธกิจแห่งความรอดพ้นที่แผ่กว้างครอบจักรวาล “จนถึงสุดปลายแผ่นดิน” (กจ 1:8)^[48] จนกระทั่งว่าเขามี “จิตใจเตรียมพร้อมที่จะประกาศข่าวดีไปทั่วทุกแห่ง”^[49]

 1566  (พระสงฆ์) “ปฏิบัติหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ของตนโดยเฉพาะในคารวกิจพิธีบูชาขอบพระคุณหรือ ‘synaxis’(= การชุมนุมกัน) ที่เขาปฏิบัติงานในพระบุคคลของพระคริสตเจ้า (in persona Christi) และประกาศพระธรรมล้ำลึกของพระองค์ นำของถวายด้วยใจสมัครของบรรดาผู้มีความเชื่อเข้ามาถวายร่วมกับการถวายบูชาของพระคริสตเจ้าพระประมุข เป็นการถวายบูชาเพียงหนึ่งเดียวของพันธสัญญาใหม่ นั่นคือการถวายบูชาไร้มลทินของพระคริสตเจ้าที่ทรงถวายพระองค์เพียงครั้งเดียวแด่พระบิดา ซึ่งเขาทำให้เป็นปัจจุบันและบังเกิดผลในพิธีบูชามิสซาจนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จกลับมาอีก”^[50] ศาสนบริการทั้งหมดของพระสงฆ์ได้พลังทั้งหมดของตนมาจากการถวายบูชาเพียงครั้งเดียว(ของพระคริสตเจ้า)นี้เอง^[51]

 1567   “บรรดาพระสงฆ์ผู้ได้รับการจัดไว้ให้เป็นผู้ร่วมงานของคณะพระสังฆราช เป็นผู้ช่วยเหลือและเครื่องมือของท่าน ได้รับเรียกมาเพื่อรับใช้ประชากรของพระเจ้า รวมกันเป็นคณะสงฆ์หนึ่งเดียวพร้อมกับพระสังฆราชของตน ล้วนได้รับมอบหมายหน้าที่ต่างๆ เขาทำให้พระสังฆราชที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยความไว้วางใจอย่างมากนั้นประหนึ่งว่าปรากฏอยู่ในชุมชนผู้มีความเชื่อในแต่ละสถานที่ รับเอาความเอาใจใส่ของพระสังฆราชมาส่วนหนึ่งและปฏิบัติในหน้าที่ประจำวัน”^[52] บรรดาพระสงฆ์ไม่อาจปฏิบัติศาสนบริการของตนได้นอกจากจะขึ้นอยู่กับ พระสังฆราชและในความสัมพันธ์กับท่าน คำสัญญาจะเชื่อฟังที่เขาได้ทำไว้กับพระสังฆราชในพิธีบวชและพิธีสวมกอดแสดงสันติภาพตอนปลายพิธีบวชแสดงว่าพระสังฆราชถือว่าเขาเป็นผู้ร่วมงาน เป็นบุตร พี่น้องและมิตรสหายของตน เขาจึงต้องแสดงความรักและความเชื่อฟังต่อพระสังฆราชด้วยเช่นเดียวกัน

 1568  “พระสงฆ์ทุกคนซึ่งได้รับแต่งตั้งในฐานันดรสงฆ์โดยการบวชล้วนมีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องต่อกันอย่างแน้นแฟ้นอาศัยศีลศักดิ์สิทธิ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกคนรวมกันเป็นคณะสงฆ์เดียวกันภายใต้การปกครองของพระสังฆราชของตนในสังฆมณฑลที่เขาสังกัดอยู่”^[53] เอกภาพของคณะสงฆ์แสดงให้เห็นในธรรมเนียมปฏิบัติด้านพิธีกรรม ที่ในพิธีบวชบรรดาพระสงฆ์ปกมือเหนือผู้บวชหลังจากที่พระสังฆราชปกมือแล้วด้วย

 

การบวชสังฆานุกร – “เพื่อศาสนบริการ”

1569   “บรรดาสังฆานุกรอยู่ในขั้นล่างของฐานันดรศักดิ์สิทธิ์ เขาได้รับการปกมือ ‘ไม่ใช่เพื่อรับสมณภาพแต่เพื่อศาสนบริการ’”^[54] พระสังฆราชเพียงองค์เดียวเท่านั้นปกมือเพื่อบวชสังฆานุกร ดังนี้จึงหมายความว่าสังฆานุกรมความสัมพันธ์เป็นพิเศษกับพระสังฆราชในบทบาทของ “การเป็นผู้รับใช้” ของท่าน^[55]

 1570   บรรดาสังฆานุกรมีส่วนร่วมในพันธกิจและพระหรรษทานของพระคริสตเจ้าในวิธีพิเศษโดยเฉพาะ^[56] ศีลบวชทำให้เขามีตราประทับที่ไม่อาจลบออกได้และทำให้เขามีภาพลักษณ์เหมือนกับพระคริสตเจ้าผู้ทรงยอมเป็น “ผู้รับใช้” (diaconus) ของทุกคน^[57] บรรดาสังฆานุกรมีหน้าที่ต่างๆ เช่น คอยช่วยเหลือพระสังฆราชและพระสงฆ์ในการประกอบพิธีกรรมต่างๆ โดยเฉพาะในพิธีบูชาขอบพระคุณ แจกศีลมหาสนิท เป็นประธานและอวยพรคู่บ่าวสาวในพิธีสมรส ประกาศพระวรสารและเทศน์ เป็นประธานพิธีปลงศพ และถวายตนในศาสนบริการต่างๆ ที่เกี่ยวกับการแสดงเมตตาจิต^[58]

 1571   หลังสภาสังคายนาวาติกันที่ 2 ตำแหน่งสังฆานุกรได้รับการสถาปนาอีกครั้งหนึ่งให้เป็น “ฐานันดรศักดิ์สิทธิ์ถาวรโดยเฉพาะขั้นหนึ่ง”^[59] ในขณะที่พระศาสนจักรจารีตตะวันออกต่างๆ ยึดถือเช่นนั้นตลอดมา หน้าที่สังฆานุกรถาวรนี้ที่อาจมอบแก่บุรุษที่แต่งงานแล้ว ทำให้พระศาสนจักรร่ำรวยขึ้นอย่างมากในการประกอบพันธกิจของตน อันที่จริง  เป็นการเหมาะสมและมีประโยชน์ที่ผู้ปฏิบัติศาสนบริการรับใช้โดยแท้จริงในพระศาสนจักร ไม่ว่าในการประกอบพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์และงานอภิบาล หรือว่าในงานด้านสังคมและเมตตาจิต“จะได้รับการเสริมพลังให้มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นกับพระแท่นบูชาโดยการปกมือซึ่งสืบทอดสืบต่อกันมาจากบรรดาอัครสาวก เพื่อจะได้ปฏิบัติศาสนบริการของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นอาศัยพระหรรษทานศีลศักดิ์สิทธิ์ของการเป็นสังฆานุกร”^[60]

 

^[32] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 28: AAS 57 (1965) 33-34.

^[33] Sanctus Ignatius Antiochenus, Epistula ad Trallianos, 3, 1: SC 10bis, 96 (Funk 1, 244).

^[34] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 20: AAS 57 (1965) 23.

^[35] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 24.    

^[36] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 25.

^[37] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 25.

^[38] Concilium Vaticanum II, Decr. Christus Dominus, 2: AAS 58 (1966) 674.         

^[39] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 22: AAS 57 (1965) 26.

^[40] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 22: AAS 57 (1965) 26.

^[41] Pius XII, Litt. enc. Fidei donum: AAS 49 (1957) 237; cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 23: AAS 57 (1965) 27-28; Id., Decr. Christus Dominus, 4: AAS 58 (1966) 674-675; Ibid., 36: AAS 58 (1966) 692; Ibid., 37: AAS 58 (1966) 693; Id., Decr. Ad gentes, 5: AAS 58 (1966) 951-952; Ibid., 6: AAS 58 (1966) 952-953; Ibid., 38: AAS 58 (1966) 984-986.

^[42] Cf Concilium Vaticanum II, Const. Sacrosanctum Concilium, 41: AAS 56 (1964) 111; Id., Const. dogm. Lumen gentium, 26: AAS 57 (1965) 31-32.

^[43] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 28: AAS 57 (1965) 33.

^[44] Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 2: AAS 58 (1966) 992.     

^[45] Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 2: AAS 58 (1966) 992.     

^[46] เทียบ ฮบ 5:1-10; 7:24;  9:11-28.

^[47] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 28: AAS 57 (1965) 34.    

^[48] Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 10: AAS 558 (1966) 1007.

^[49] Concilium Vaticanum II, Decr. Optatam totius, 20: AAS 58 (1966) 726.          

^[50] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 28: AAS 57 (1965) 34.

^[51] Cf Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 2: AAS 58 (1966) 993.  

^[52] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 28: AAS 57 (1965) 35.

^[53] Concilium Vaticanum II. Decr. Presbyterorum ordinis, 8: AAS 58 (1966) 1003.    

^[54] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 29: AAS 57 (1965) 36; cf Id., Decr. Christus Dominus, 15: AAS 58 (1966) 679.

^[55] Cf Sanctus Hippolytus Romanus, Traditio apostolica, 8: ed. B. Botte (Münster i.W. 1989) p. 22-24.

^[56] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 41: AAS 57 (1965) 46; Id., Decr. Ad gentes, 16: AAS 58 (1966) 967.

^[57] เทียบ มก 10:45; ลก 22:27; Sanctus Polycarpus Smyrnensis, Epistula ad Philippenses, 5, 2: SC 10bis 182 (Funk 1, 300).

^[58] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 29: AAS 57 (1965) 36; Id., Const. Sacrosanctum Concilium, 35, 4: AAS 56 (1964) 109; Id., Decr. Ad gentes, 16: AAS 58 (1966) 967.

^[59] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 29: AAS 57 (1965) 36.

^[60] Concilium Vaticanum II, Decr. Ad gentes, 16: AAS 58 (1966) 967.

IV.  การประกอบพิธีศีลนี้

1572    การประกอบพิธีศีลบวชพระสังฆราช พระสงฆ์หรือสังฆานุกรเรียกร้องให้มีสัตบุรุษมาชุมนุมกันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องจากความสำคัญเป็นพิเศษของบุคลากรเหล่านี้สำหรับชีวิตของพระศาสนจักร ควรประกอบพิธีนี้ในวันอาทิตย์และในอาสนวิหารอย่างสง่างาม พิธีบวชทั้งสามขั้น คือพิธีบวชพระสังฆราช พระสงฆ์และสังฆานุกร นั้นมีโครงสร้างแบบเดียวกัน ที่อยู่ของพิธีทั้งสามนี้ก็คือภายในการประกอบพิธีบูชาขอบพระคุณ

 1573   จารีตพิธีสำคัญที่สุดของศีลบวชทั้งสามขั้นประกอบด้วยการที่พระสังฆราชปกมือบนศีรษะของผู้รับศีลบวชและบทภาวนามอบถวายที่เจาะจงวอนขอพระเจ้าให้ทรงหลั่งพระจิตเจ้าและพระพรที่เหมาะกับศาสนบริการที่ผู้สมัครบวชจะต้องปฏิบัติ^[61]

 1574    เช่นเดียวกับในทุกศีล มีจารีตพิธีบางอย่างเพิ่มเติมผนวกเข้ามาด้วย แม้จะแตกต่างกันอย่างมากในธรรมประเพณีพิธีกรรมต่างๆ จารีตพิธีเหล่านี้ล้วนมีเหตุผลเพื่อแสดงความหมายของพระหรรษทานของศีลศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกัน ดังนี้ ในจารีตละติน พิธีเริ่มต้น – ซึ่งประกอบด้วยการเสนอตัวและคัดเลือกผู้สมัครบวช คำปราศรัยของพระสังฆราช การสอบถามผู้สมัครบวช บทร่ำวิงวอนนักบุญทั้งหลาย – ยืนยันว่าผู้สมัครบวชได้รับการคัดเลือกตามธรรมเนียมของพระศาสนจักรและเป็นการเตรียมการมอบถวาย(ผู้สมัครบวช)อย่างสง่า หลังจากนั้นยังมีจารีตพิธีตามมาอีกหลายประการเพื่อแสดงเป็นสัญลักษณ์ถึงความหมายของพระธรรมล้ำลึกให้สมบูรณ์ขึ้น การเจิมน้ำมันคริสมาสำหรับพระสังฆราชและพระสงฆ์เป็นเครื่องหมายพิเศษหมายถึงการเจิมของพระจิตเจ้าผู้ทรงบันดาลให้ศาสนบริการของเขาเหล่านี้บังเกิดผล การมอบหนังสือพระวรสาร แหวน หมวกทรงสูง และไม้เท้าแก่พระสังฆราชเป็นเครื่องหมายของพันธกิจเหมือนบรรดาอัครสาวกที่จะประกาศพระวาจาของพระเจ้า เป็นเครื่องหมายของความซื่อสัตย์ต่อพระศาสนจักรผู้เป็นเสมือนเจ้าสาวของพระคริสตเจ้า และหมายถึงหน้าที่ผู้อภิบาลฝูงแกะขององค์พระผู้เป็นเจ้า การมอบจานรองแผ่นปังและถ้วยกาลิกส์แก่พระสงฆ์หมายถึงการถวายของประชากรศักดิ์สิทธิ์^[62]ที่เขารับเรียกมาให้ถวายแด่พระเจ้า การมอบหนังสือพระวรสารแก่สังฆานุกรผู้ได้รับพันธกิจให้ประกาศข่าวดีของพระคริสตเจ้าแล้ว

 

^[61] Cf Pius XII, Const. ap. Sacramentum ordinis: DS 3858.         

^[62] Cf Pontificale Romanum. De Ordinatione Episcopi, presbyterorum et diaconorum, De Ordinatione presbyterorum. Traditio panis et vini, 163, editio typica altera (Typis Polyglottis Vaticanis 1990) p. 95.

V. ใครประกอบพิธีศีลนี้ได้

 1575 พระคริสตเจ้าได้ทรงเลือกบรรดาอัครสาวกและประทานให้เขามีส่วนร่วมในพันธกิจและอำนาจของพระองค์ เมื่อเสด็จไปประทับเบื้องขวาของพระบิดาแล้ว พระองค์ก็มิได้ทรงละทิ้งฝูงแกะของพระองค์ แต่ทรงมอบไว้ให้บรรดาอัครสาวกปกปักรักษาดูแล และยังทรงนำฝูงแกะนี้ผ่านทางผู้อภิบาลกลุ่มเดียวกันที่ปฏิบัติงานของพระองค์สืบต่อมา^[63] พระคริสตเจ้าจึง “ประทาน” ให้บางคนเป็นอัครสาวก บางคนเป็นผู้อภิบาล^[64] พระองค์ยังทรงปฏิบัติงานต่อมาผ่านทางบรรดาพระสังฆราช^[65]

 1576   เนื่องจากว่าศีลบวชเป็นศีลที่เกี่ยวกับศาสนบริการสืบต่อจากบรรดาอัครสาวก จึงเป็นหน้าที่ของบรรดาพระสังฆราชในฐานะผู้สืบตำแหน่งต่อจากบรรดาอัครสาวกที่จะถ่ายทอด “พระพรของพระจิตเจ้า”^[66] และ “เชื้อสายของบรรดาอัครสาวก”^[67] สืบต่อมา บรรดาพระสังฆราชที่ได้รับการบวชอย่างถูกต้อง นั่นคือผู้สืบตำแหน่งต่อมาจากบรรดาอัครสาวกจึงเป็นผู้มอบฐานันดรทั้งสามขั้นของศีลนี้ได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย^[68]

 

^[63] Cf Praefatio de Apostolis I: Missale Romanum, editio typica (Typis Polyglottis Vaticanis 1970) p. 426.

^[64] เทียบ อฟ 4:11.

^[65] Cf Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 24.

^[66] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 24.

^[67] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 20: AAS 57 (1965) 23.

^[68] Cf Innocentius III, Professio fidei Waldensibus praescripta: DS 794; Concilium Lateranense IV, Cap. 1, De fide catholica: DS 802; CIC canon 1012; CCEO canones 744. 747.

VI.  ใครอาจรับศีลนี้ได้

 1577   “บุรุษที่ได้รับศีลล้างบาปแล้วเท่านั้นจึงรับศีลบวชได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย”^[69] พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกบุรุษสิบสองคนให้มารวมกันเป็นคณะอัครสาวก^[70] และบรรดาอัครสาวกก็ได้ทำเช่นเดียวกันเมื่อเลือกผู้ร่วมงาน^[71] เพื่อสืบต่องานของตนต่อไป^[72] คณะพระสังฆราชซึ่งมีคณะสงฆ์ร่วมสมณภาพอยู่ด้วยและคงอยู่จนกว่าพระคริสตเจ้าจะเสด็จกลับมาอีกจึงทำให้คณะอัครสาวกทั้งสิบสองคนยังคงเป็นปัจจุบันอยู่ พระศาสนจักรรู้ดีว่าตนมีความสัมพันธ์กับองค์พระผู้เป็นเจ้าอาศัยพันธะการเลือกนี้เอง เพราะเหตุนี้ การบวชสตรีจึงเป็นไปไม่ได้^[73]

 1578   ไม่มีผู้ใดมีสิทธิจะรับศีลบวช อันที่จริงไม่มีผู้ใดรับหน้าที่นี้สำหรับตน พระเจ้าต้องทรงเรียกเขาเพื่อการนี้^[74] ผู้ที่คิดว่าตนมีเครื่องหมายการเรียกของพระเจ้าให้มาบวชเพื่อศาสนบริการจึงต้องแสดงความปรารถนาของตนอย่างถ่อมตนต่อผู้มีอำนาจปกครองของพระศาสนจักร ซึ่งต้องรับผิดชอบและมีสิทธิที่จะเรียกใครคนหนึ่งมารับฐานันดรศักดิ์ เช่นเดียวกับพระหรรษทานทุกอย่าง ศีลนี้จะรับได้ในฐานะของประทานที่ตนไม่สมควรจะได้รับเท่านั้น

 1579   โดยปกติแล้ว ศาสนบริกรที่รับศีลบวชทุกคนของพระศาสนจักรละติน ยกเว้นสังฆานุกรถาวร ย่อมถูกเลือกจากบรรดาบุรุษผู้มีความเชื่อที่ยังเป็นโสดและตั้งใจจะถือโสด “เพราะเห็นแก่อาณาจักรสวรรค์” (มธ 19:12) เขาได้รับเรียกเพื่อจะได้ถวายตนโดยไม่แบ่งแยกแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและเพื่องานของพระองค์^[75] เขาถึงมอบถวายตนทั้งหมดแด่พระเจ้าและมนุษย์ทุกคน การถือโสดเป็นเครื่องหมายของชีวิตใหม่นี้เพื่อศาสนบริกรของพระศาสนจักรจะได้มอบถวายตนด้วยใจยินดี ประกาศเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างแจ้งชัด^[76]

1580   ในพระศาสนจักรจารีตตะวันออกก็มีระเบียบปฏิบัติที่แตกต่างออกไปตั้งแต่หลายศตวรรษมาแล้ว ขณะที่บรรดาพระสังฆราชถูกเลือกมาจากผู้ที่เป็นโสดเท่านั้น บุรุษที่แต่งงานแล้วอาจรับศีลบวชเป็นสังฆานุกรและพระสงฆ์ได้ ระเบียบปฏิบัตินี้นับว่าถูกต้องตั้งแต่นานมาแล้ว บรรดาพระสงฆ์เหล่านี้ปฏิบัติศาสนบริการในชุมชนของตนอย่างได้ผล^[77] นอกจากนั้น การถือโสดของบรรดาพระสงฆ์ในพระศาสนจักรจารีตตะวันออกก็ได้รับเกียรติอย่างมาก และพระสงฆ์หลายองค์ก็ได้เลือกถือโสดเพราะเห็นแก่พระอาณาจักรของพระเจ้า ในพระศาสนจักรจารีตตะวันออก เช่นเดียวกับในพระศาสนจักรตะวันตก ผู้ที่รับศีลบวชแล้วไม่อาจจะแต่งงานได้อีกต่อไป

 

^[69] CIC canon 1024.

^[70] เทียบ มก 3:14-19; ลก 6:12-16.

^[71] เทียบ 1 ทธ 3:1-13; 2 ทธ 1:6;  ทต 1:5-9.       

^[72] Cf Sanctus Clemens Romanus, Epistula ad Corinthios, 42, 4: SC 167, 168-170 (Funk 1, 152); Ibid., 44,3: SC 167, 172 (Funk 1, 156).

^[73] Cf Ioannes Paulus II, Ep. ap. Mulieris dignitatem, 26-27: AAS 80 (1988) 1715-1720; Id., Ep. ap. Ordinatio sacerdotalis: AAS 86 (1994) 545-548; Sacra Congregatio pro Doctrina fidei, Decl. Inter insigniores: AAS 69 (1977) 98-116; Id., Responsum ad dubium circa doctrinam in Epist. Ap. « Ordinatio Sacerdotalis » traditam: AAS 87 (1995) 1114.

^[74] เทียบ ฮบ 5:4.

^[75] เทียบ 1 คร 7:32.             

^[76] Cf Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 16: AAS 58 (1966) 1015-1016.

^[77] Cf Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, 16: AAS 58 (1966) 1015.

VII. ผลของศีลบวช

ตราที่ลบไม่ได้

 1581   ศีลศักดิ์สิทธิ์ประการนี้ เดชะพระพรของพระจิตเจ้า ทำให้ผู้บวชมีลักษณะเหมือนกับพระคริสตเจ้าเป็นพิเศษ เพื่อเป็นเครื่องมือของพระคริสตเจ้าสำหรับพระศาสนจักร โดยการบวช เขาได้รับความสามารถที่จะปฏิบัติงานเป็นผู้แทนของพระคริสตเจ้า ประมุขของพระศาสนจักร ในการปฏิบัติบทบาททั้งสามประการของพระสมณะ ประกาศก และกษัตริย์

 1582  เช่นเดียวกับในศีลล้างบาปและศีลกำลัง การมีส่วนร่วมบทบาทของพระคริสตเจ้านี้ถูกมอบให้ครั้งเดียวสำหรับตลอดไป ศีลบวชด้วย ประทานเครื่องหมายของพระจิตเจ้าที่ไม่อาจลบออกได้ และไม่อาจประกอบพิธีซ้ำได้อีกต่อไป^[78]

1583     จริงอยู่ ผู้ที่ได้รับศีลบวชโดยถูกต้องแล้ว เพราะเหตุผลสำคัญ อาจได้รับการยกเว้นจากข้อบังคับและการปฏิบัติหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการบวช หรือถูกห้ามไม่ให้ปฏิบัติหน้าที่เหล่านั้น^[79] แต่ในความหมายแท้จริงแล้ว เขาไม่อาจกลับไปเป็นฆราวาสได้อีก เพราะตราประทับจากศีลบวชนี้คงอยู่ตลอดไป^[80] การเรียกและพันธกิจที่เขาได้รับในวันบวชหมายตัวเขาไว้อย่างถาวร

 1584  เนื่องจากว่าในที่สุดแล้ว พระคริสตเจ้าทรงปฏิบัติและบันดาลความรอดพ้นแก่มนุษย์ผ่านทางศาสนบริกรที่ได้รับศีลบวช ความไม่เหมาะสมของศาสนบริกรผู้นี้จึงไม่ขัดขวางมิให้พระคริสตเจ้าทรงปฏิบัติงานได้^[81] นักบุญออกัสตินยืนยันเรื่องนี้ไว้อย่างแข็งขันว่า

“ผู้ที่เป็นศาสนบริกรเย่อหยิ่งจองหองก็เป็นเหมือนปีศาจ แต่พระพรของพระคริสตเจ้าก็มิได้เปื้อนหมอง เพราะหลั่งออกมาจากพระองค์โดยยังบริสุทธิ์อยู่ เป็นน้ำไหลผ่านพระองค์ผู้บริสุทธิ์มายังแผ่นดินที่อุดมบริบูรณ์ […] เพราะพลังของพระจิตเจ้าของศีลนี้เป็นเสมือนแสงสว่าง ผู้ที่ต้องรับความสว่างก็รับแสงนี้บริสุทธิ์ และแม้ผ่านมาทางผู้มีมลทิน ก็ไม่เปื้อนหมองไป”^[82]

พระหรรษทานของพระจิตเจ้า

 1585   พระหรรษทานของพระจิตเจ้าเฉพาะสำหรับศีลนี้ก็คือการมีภาพลักษณ์เหมือนกับพระคริสตเจ้า พระสมณะ อาจารย์และผู้อภิบาล ซึ่งผู้รับศีลบวชได้รับแต่งตั้งให้เป็นศาสนบริกร

 1586  สำหรับพระสังฆราช พระหรรษทานแห่งพละกำลัง (บทภาวนาเจิมถวายพระสังฆราชในจารีตละตินวอนขอ “Spiritum principalem” หรือ “พระจิตเจ้าผู้ทรงปกครองและนำชีวิต”^[83]) คือพระหรรษทานที่จะนำพระศาสนจักรและป้องกันพระศาสนจักรนี้อย่างกล้าหาญและชาญฉลาดดังบิดาและผู้อภิบาล มีความรักจากใจจริงและเต็มใจต่อผู้ยากจน คนเจ็บป่วยและขัดสน^[84] พระหรรษทานประการนี้ย่อมผลักดันเขาให้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน ให้เป็นแบบอย่างแก่บรรดาสัตบุรุษผู้เป็นเสมือนฝูงแกะของตน เพื่อจะนำหน้าเขาในหนทางแห่งความศักดิ์สิทธิ์ ทำตนในพิธีบูชาขอบพระคุณให้เป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้าพระสมณะและเครื่องบูชา โดยไม่หวั่นกลัวที่จะมอบชีวิตเพื่อบรรดาแกะของตน

           “ข้าแต่พระบิดาเจ้าผู้ทรงล่วงรู้จิตใจมนุษย์ทั้งหลาย ขอโปรดให้ผู้รับใช้พระองค์ผู้นี้ ซึ่งทรงเลือกสรรให้เป็นพระสังฆราช เลี้ยงดูประชากรซึ่งเป็นเสมือนฝูงแกะศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ ปฏิบัติหน้าที่มหาสมณะอย่างไร้ที่ติเฉพาะพระพักตร์ รับใช้พระองค์ทั้งกลางวันกลางคืน เพื่อจะได้วอนขอให้ทรงพระกรุณา และให้เขาถวายบรรณาการของพระศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แด่พระองค์อยู่เสมอมิได้ขาด ขอให้ฤทธิ์อำนาจของพระจิตเจ้าซึ่งประทานตำแหน่งมหาสมณะแก่เขา โปรดให้เขามีอำนาจอภัยบาปตามพระบัญชา  ขอให้เขาแจกจ่ายภาระหน้าที่ตามพระประสงค์ และแก้พันธะผูกมัดทั้งปวงตามอำนาจที่พระองค์ได้ประทานแก่บรรดาอัครสาวก  ขอให้เขามีจิตใจอ่อนโยนและสะอาดบริสุทธิ์เป็นที่พอพระทัย  ถวายสักการบูชาที่หอมหวลแด่พระองค์   ทั้งนี้  ขอพึ่งพระบารมีพระเยซูคริสตเจ้าพระบุตรของพระองค์......”^[85] 

 1587   พระพรของพระจิตเจ้าที่พิธีบวชพระสงฆ์นำมาให้ผู้รับเห็นได้จากบทภาวนาเฉพาะของจารีตไบซันตินบทนี้ ขณะที่พระสังฆราชปกมือ ก็ภาวนาส่วนหนึ่งว่าดังนี้

             “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดประทานพระพรของพระจิตเจ้าให้แก่ผู้นี้ด้วย ซึ่งพระองค์พอพระทัยแต่งตั้งให้มีศักดิ์เป็นพระสงฆ์ เพื่อเขาจะได้เหมาะสมจะยืนอยู่ใกล้พระแท่นบูชาของพระองค์อย่างไร้ที่ติ ประกาศข่าวดีแห่งพระอาณาจักรของพระองค์ ปฎิบัติพันธกิจพระวาจาแห่งความจริงของพระองค์อย่างศักดิ์สิทธิ์ ถวายสิ่งของและเครื่องบูชาฝ่ายจิตแด่พระองค์ ฟื้นฟูประชากรของพระองค์ด้วยการล้างเพื่อจะได้บังเกิดใหม่ เพื่อว่าเมื่อเขาจะออกไปรับการเสด็จมาอีกครั้งหนึ่งของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่และพระเยซูเจ้าพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของพระองค์ พระผู้กอบกู้ของข้าพเจ้าทั้งหลาย เขาจะได้รับบำเหน็จรางวัลการรับใช้ที่เขาได้ปฏิบัติตามลำดับหน้าที่ของตนอย่างถูกต้องจากพระทัยดียิ่งใหญ่ของพระองค์”^[86]

 1588  ส่วนบรรดาสังฆานุกรนั้น “ได้รับพลังจากพระหรรษทานของศีลศักดิ์สิทธิ์ รับใช้ประชากรของพระเจ้าในศาสนบริการด้านพิธีกรรม พระวาจาและเมตตาจิตพร้อมกับพระสังฆราชและคณะสงฆ์ของท่าน”^[87]

 1589  บรรดานักบุญนักปราชญ์ต่างสำนึกว่า เพราะพระหรรษทานและบทบาทสมณะยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทุกคนได้รับเรียกให้จำเป็นต้องเร่งกลับใจใช้ชีวิตทั้งหมดเพื่อตอบสนองพระองค์ผู้ประทานศีลนี้แต่งตั้งเขาให้เป็นศาสนบริกร นักบุญเกรโกรีชาวนาซีอันซัส ซึ่งขณะนั้นยังเป็นพระสงฆ์หนุ่ม จึงประกาศว่า

         “เราต้องชำระตนเองเสียก่อน แล้วจึงไปชำระผู้อื่น ต้องได้รับคำสั่งสอนเสียก่อน แล้วจึงไปสอนปรีชาญาณแก่ผู้อื่น ต้องเป็นแสงสว่างเสียก่อน แล้วจึงไปส่องสว่างผู้อื่น ต้องเข้าหาพระเจ้าเสียก่อน แล้วจึงนำผู้อื่นไปหาพระองค์ ต้องทำตนให้ศักดิ์สิทธิ์เสียก่อน แล้วจึงทำให้ผู้อื่นศักดิ์สิทธิ์ จงจูงมือ จงให้คำแนะนำที่รอบคอบ”^[88] “ข้าพเจ้ารู้ว่าเราเป็นผู้รับใช้ของใคร อยู่ที่ไหน และกำลังจะส่งไปไหน ข้าพเจ้ารู้ว่าพระเจ้าทรงสูงส่งเพียงไร มนุษย์อ่อนแอเพียงไร แต่เขาก็อาจมีพลังขึ้นอีกได้”^[89] [ดังนั้น พระสงฆ์เป็นใคร เป็น]ผู้ปกป้องความจริงซึ่งจะยืนอยู่กับบรรดาทูตสวรรค์ เขาจะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าพร้อมกับบรรดาอัครทูตสวรรค์ จะนำการถวายบูชาขึ้นไปยังพระแท่นบูชาสูงสุด จะปฏิบัติหน้าที่สมณะพร้อมกับพระคริสตเจ้า จะฟื้นฟูภาพลักษณ์(ของพระเจ้าขึ้นใหม่)ในมนุษย์ จะแสดงภาพลักษณ์(ของพระเจ้า) จะเป็นผู้สร้าง(ภาพนี้)แก่โลกเบื้องบน และยิ่งกว่านั้น ข้าพเจ้าใคร่จะกล่าวว่า เขาจะเป็นพระเจ้า และจะทำให้ผู้อื่นเป็นพระเจ้าด้วย”^[90]และนักบุญเจ้าอาวาสแห่งอาร์สยังกล่าวอีกว่า “พระสงฆ์เป็นผู้ต่องานการกอบกู้ที่นี่ในโลกนี้” […] “ถ้าผู้ใดในโลกนี้เข้าใจพระสงฆ์อย่างดี เขาคงจะตาย ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะความรัก” […] “สมณภาพคือความรักจากพระหทัยของพระเยซูเจ้า”^[91]

 

^[78] Cf Concilium Tridentinum, Sess. 23a, Doctrina de sacramento Ordinis, c. 4: DS 1767; Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 21: AAS 57 (1965) 25; Ibid., 28: AAS 57 (1965) 34; Ibid., 29: AAS 57 (1965) 36; Id., Decr. Presbyterorum ordinis, 2: 58 (1966) 992.

^[79] CIC canones 290-293. 1336, § 1, 3 et 5. 1338, § 2.

^[80] Cf Concilium Tridentinum, Sess. 23a, Canones de sacramento Ordinis, canon 4: DS 1774.

^[81] Cf Concilium Tridentinum, Sess. 7a, Canones de sacramentis in genere, canon 12: DS 1612; Concilium Constantiense, Errores Iohannis Wyclif, 4: DS 1154.

^[82] Sanctus Augustinus, In Iohannis evangelium tractatus, 5, 15: CCL 36, 50 (PL 35, 1422).

^[83] Pontificale Romanum. De Ordinatione Episcopi, presbyterorum et diaconorum, De Ordinatione Episcopi. Prex ordinationis, 47, editio typica altera (Typis Polyglottis Vaticanis 1990) p. 24.

^[84] Concilium Vaticanum II, Decr. Christus Dominus, 13: AAS 58 (1966) 678-679; Ibid., 16: AAS 58 (1966) 680-681.

^[85] Sanctus Hippolytus Romanus, Traditio apostolica, 3: ed. B. Botte (Münster i.W. 1989) p. 8-10.

^[86] Liturgia Byzantina. 2 oratio chirotoniae presbyteralis: Euchologion to mega  (Roma 1873) p. 136.

^[87] Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, 29: AAS 57 (1965) 36.

^[88] Sanctus Gregorius Nazianzenus, Oratio 2, 71: SC 247, 184 (PG 35, 480).

^[89] Sanctus Gregorius Nazianzenus, Oratio 2, 74: SC 247, 186 (PG 35, 481).

^[90] Sanctus Gregorius Nazianzenus, Oratio 2, 73: SC 247, 186 (PG 35, 481).

^[91] B. Nodet, Le Curé d’Ars. Sa pensée-son coeur (Le Puy 1966) p. 98.

สรุป

1590   นักบุญเปาโลบอกทิโมธีศิษย์ของท่านว่า “ข้าพเจ้าจึงเตือนความจำของท่านเพื่อให้พระพรพิเศษ ของพระเจ้าเป็นไฟที่รุ่งโรจน์ขึ้นอีก ท่านได้รับพระพรนี้โดยการปกมือของข้าพเจ้า” (2 ทธ 1:6) และ “ผู้ใดใฝ่ฝันจะปกครองดูแล เขาก็ปรารถนากิจการที่ดีงาม” (1 ทธ 3:1) และบอกทิตัสว่า “ข้าพเจ้าทิ้งท่านไว้ที่เกาะครีต เพื่อท่านจะได้จัดการเรื่องที่ยังค้างอยู่ให้เรียบร้อย และเพื่อแต่งตั้งกลุ่มผู้อาวุโส ทุกเมืองตามวิธีการที่ข้าพเจ้าบอกไว้” (ทต 1:5)

1591    พระศาสนจักรทั้งหมดเป็นประชากรสมณะ อาศัยศีลล้างบาป ผู้มีความเชื่อทุกคนมีส่วนร่วมสมณภาพของพระคริสตเจ้า การมีส่วนร่วมเช่นนี้เรียกว่า “สมณภาพสามัญของผู้มีความเชื่อ” บนพื้นฐานและเพื่อรับใช้ในเรื่องนี้ ยังมีการมีส่วนร่วมพันธกิจของพระคริสตเจ้าอีกแบบหนึ่ง คือการร่วมส่วนศาสนบริการที่ได้รับมอบหมายผ่านทางศีลบวชและมีบทบาทเพื่อรับใช้ในชุมชนในพระนามและพระบุคคลของพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็นประมุข

1592   สมณภาพเพื่อศาสนบริการแตกต่างโดยธรรมชาติจากสมณภาพสามัญของบรรดาผู้มีความเชื่อเพราะมอบอำนาจศักดิ์สิทธิ์เพื่อรับใช้บรรดาผู้มีความเชื่อ ศาสนบริกรที่ได้รับศีลบวชปฏิบัติศาสนบริการแก่ประชากรของพระเจ้าโดยการสอน (หน้าที่สอน) โดยปฏิบัติคารวกิจแด่พระเจ้า (หน้าที่ด้านพิธีกรรม) และโดยการปกครองดูแล (หน้าที่ปกครอง)

1593   ตั้งแต่สมัยแรกเริ่มแล้ว ศาสนบริการจากศีลบวชนี้ได้รับมอบและปฏิบัติงานเป็นสามขั้น ในขั้นพระสังฆราช พระสงฆ์ และสังฆานุกร ศาสนบริการที่ได้รับมอบผ่านทางศีลบวชสำหรับโครงสร้างที่มีระเบียบของพระศาสนจักรนี้ไม่อาจถูกทดแทนได้ เราไม่อาจพูดถึงพระศาสนจักรได้ถ้าไม่มีพระสังฆราช พระสงฆ์และสังฆานุกร^[92]

1594   พระสังฆราชรับความสมบูรณ์ของศีลบวชซึ่งทำให้เขาเข้าอยู่ร่วมในคณะพระสังฆราชและทำให้เขาเป็นประมุขที่แลเห็นได้ของพระศาสนจักรท้องถิ่นที่เขาได้รับมอบหมายให้ปกครองดูแล บรรดาพระสังฆราช ในฐานะผู้สืบตำแหน่งของบรรดาอัครสาวกและสมาชิกของสภาพระสังฆราช ย่อมมีส่วนรับผิดชอบเช่นเดียวกับบรรดาอัครสาวกในพันธกิจของพระศาสนจักรทั้งหมดภายใต้อำนาจปกครองของสมเด็จพระสันตะปาปา ผู้ทรงสืบตำแหน่งของนักบุญเปโตร

1595   บรรดาพระสงฆ์มีความสัมพันธ์ในศักดิ์ศรีของสังฆภาพร่วมกับพระสังฆราช และในเวลาเดียวกันก็ขึ้นกับพระสังฆราชในการปฏิบัติหน้าที่งานอภิบาล เขาได้รับเรียกมาให้เป็นผู้ร่วมงานของพระสังฆราช ร่วมเป็นคณะสงฆ์ล้อมรอบพระสังฆราชของตน คณะสงฆ์นี้มีส่วนรับผิดชอบในพระศาสนจักรท้องถิ่นร่วมกับพระสังฆราช เขารับมอบหมายหน้าที่จากพระสังฆราชให้ดูแลกลุ่มคริสตชนในเขตวัดหรือหน้าที่เฉพาะอื่นๆ ของพระศาสนจักร

1596   บรรดาสังฆานุกรเป็นศาสนบริกรที่ได้รับศีลบวชเพื่องานรับใช้พระศาสนจักร เขาไม่ได้รับสมณภาพศาสนบริการ (sacendotium ministeriate) แต่การบวชมอบหน้าที่สำคัญให้เขาในศาสนบริการเกี่ยวกับพระวาจา คารวกิจแด่พระเจ้า การอภิบาลปกครองดูแลและงานด้านเมตตาจิต เขาต้องปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้ภายใต้อำนาจอภิบาลปกครองของพระสังฆราชของตน

1597    พิธีศีลบวชประกอบด้วยการปกมือตามด้วยบทอธิษฐานภาวนามอบถวายอย่างสง่าซึ่งวอนขอพระหรรษทานของพระจิตเจ้าที่จำเป็นเพื่อศาสนบริการสำหรับผู้รับศีลบวช การบวชยังพิมพ์ตราประทับที่ไม่มีวันลบออกได้ให้อีกด้วย

1598   พระศาสนจักรประกอบพิธีศีลบวชแก่บุรุษที่ได้รับศีลล้างบาปแล้วเท่านั้น ความเหมาะสมของเขาเหล่านี้ที่จะปฏิบัติศาสนบริการต้องเป็นที่รับรู้ด้วย ผู้มีอำนาจปกครองของพระศาสนจักรมีสิทธิและความรับผิดชอบที่จะเรียกผู้ใดผู้หนึ่งให้มารับศีลบวช

1599   ในพระศาสนจักรละติน ศีลบวชเป็นพระสงฆ์โดยปกติแล้วจะประกอบให้แก่ผู้สมัครที่พร้อมจะถือโสดโดยอิสระ และแสดงเจตนานี้ต่อสาธารณะว่าตนสมัครใจที่จะถือโสดเช่นนี้เพราะเห็นแก่ความรักต่อพระอาณาจักรของพระเจ้าและการรับใช้เพื่อนมนุษย์

1600    เป็นหน้าที่ของพระสังฆราชที่จะประกอบพิธีศีลบวชทั้งสามขั้น

 

^[92] Cf Sanctus Ignatius Antiochenus, Epistula ad Trallianos, 3, 1: SC 10bis, 96 (Funk 1, 244).