4. สังฆานุกรในการสอนคำสอน

117.       การรับใช้ (diaconia) พระวาจาของพระเจ้า ควบคู่ไปกับพิธีกรรมและกิจเมตตาเป็น การรับใช้ที่สังฆานุกรปฏิบัติเพื่อทำให้พระคริสตเจ้าผู้ทรงกลายเป็นผู้รับใช้ด้วยความรัก (เทียบ ลก 22:27; ฟป 2:5-11) ปรากฏอยู่ในชุมชนพวกเขานอก จากจะรับการเทศน์พระคัมภีร์แล้ว และ“เพื่อช่วยให้สัตบุรุษคริสตชนเติบโตในความรู้เกี่ยวกับความเชื่อของพวกเขาในพระคริสตเจ้า เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งโดยการรับศีลศักดิ์สิทธิ์และแสดงออกในครอบครัว  อาชีพและชีวิตในสังคม” ได้รับการเรียกให้มีความสนใจเป็นอย่างมาก “ในการสอนคำสอนให้กับสัตบุรุษในทุกช่วงชีวิตคริสตชน”^[11] สังฆานุกรต้องมีส่วนร่วมในโครงการ  สอนคำสอนของสังฆมณฑลและในเขตวัด เหนือสิ่งอื่นใดในการริเริ่มที่เกี่ยวข้องกับการประกาศพระวรสารครั้งแรก ในทำนองเดียวกัน พวกเขาได้รับเรียกให้ประกาศ “พระวาจาในชีวิตการทำงานอาชีพของพวกเขา ไม่ว่าจะโดยชัดแจ้งหรือเป็นเพียงการแสดงตนอย่างกระตือรือร้นในสถานที่ที่มีการสร้างความคิดเห็นสาธารณะและการประยุกต์ใช้บรรทัดฐานทางจริยธรรม เช่น การบริการทางสังคมหรือองค์กรที่ส่งเสริมสิทธิของครอบครัวหรือชีวิต”^[12]

118.       บทบาทของสังฆานุกรในการสอนคำสอนมีคุณค่าอย่างยิ่งในบางพื้นที่ โดยเฉพาะชีวิตแห่งเมตตาจิตและของครอบครัว  การกระทำของพวกเขาสามารถดำเนินการได้ในหมู่ผู้ต้องขัง  ผู้ป่วย  ผู้สูงอายุ  เยาวชนที่มีความเสี่ยง  ผู้อพยพฯลฯ สังฆานุกรมีหน้าที่ให้กำลังใจผู้ที่ประสบกับความยากจนในลักษณะเหล่านี้ เพื่อใช้ประโยชน์จากกิจกรรมทางด้านคำสอนของชุมชนของพระศาสนจักร เพื่อส่งเสริมให้สัตบุรุษทุกคนหันไปสู่การศึกษาที่แท้จริงในด้านเมตตาจิต ยิ่งกว่านั้น สังฆานุกรถาวรที่อยู่ในสถานะแต่งงานแล้วได้รับเรียกในลักษณะเฉพาะเนื่องจากวิถีชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา   เพื่อเป็นประจักษ์พยานที่น่าเชื่อถือถึงความงดงามของศีลศักดิ์สิทธิ์ประการนี้ ด้วยความช่วยเหลือของภรรยาและลูกๆ ของพวกเขา (ถ้ามี)  สามารถมีส่วนร่วมในการสอนคำสอนครอบครัว  พร้อมกับสถานการณ์เหล่านั้นทั้งหมดที่ต้องการความสนใจและความอ่อนไหวเป็นพิเศษ

^[11] Congregation for Catholic Education / Congregation for the Clergy Directory for the Ministry and life of Permanent Deacons (22^nd February 1998), 25.

^[12] Ibid, 26.