เวียดนาม(ในอดีตขณะนั้นแบ่งอาณาจักรเป็น 3 ส่วน) ได้รับความเชื่อเป็นคริสตชนโดยผ่านทางชาวโปรตุเกส สำนักแพร่ธรรมแรกได้ถูกเปิดขึ้นที่เมืองดานัง ในปี ค.ศ. 1615 โดยพวกมิสชันนารีคณะเยซูอิต ซึ่งได้ทำงานกับชาวคาทอลิกในญี่ปุ่น แต่ถูกขับไล่ออกมา และต่อมามีชาวฝรั่งเศส กับ สเปน มาแพร่ธรรมตามลำดับ

มีการเบียดเบียนอย่างรุนแรงเป็นช่วงๆ มิสชันนารีทุกคนถูกห้าม และบรรดาผู้ปกครองพยายามขับไล่และลบร่องรอยความเป็นคริสตชน โดยสั่งให้ผู้ที่กลับใจทิ้งศาสนาด้วยการเหยียบไม้กางเขน ประมาณว่ามีหนึ่งแสนถึงสามแสนคนที่เป็นเหยื่อโดยต้องสู้ทนความยากลำบากนานาชนิด และโดนทรมานถึงตาย กลุ่มสุดท้ายที่เป็นมรณสักขีมีจำนวนฆราวาส 17 คน ซึ่งรวมถึงเด็กชายอายุ 9 ปีคนหนึ่งด้วย จนถึงปี ค.ศ. 1862  จึงมีสนธิสัญญากับฝรั่งเศสรับรองเสรีภาพในการนับถือศาสนาคาทอลิก แม้ว่าต่อมาจะไม่ถึงกับหยุดการเบียดเบียนทุกอย่างก็ตาม (คือ ยังพอมีการเบียดเบียนอยู่บ้าง)

ในบรรดามรณสักขีช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1820 - 1862 มี อันดรูว์ ดุง-ลัก พระสงฆ์และเพื่อนๆมรณสักขีอีก 116 องค์ กลุ่มนี้ (ที่มีทั้งหมด 117 องค์) และได้รับการแต่งตั้งเป็นบุญราศีในโอกาสต่างๆ 4 ครั้งด้วยกันในระหว่างปี 1900 - 1951 และทั้งหมดมาได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญพร้อมๆกัน โดย นักบุญ ยอห์น ปอล ที่ 2 พระสันตะปาปา เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ. 1988

(ถอดความโดย คุณพ่อ วิชา  หิรัญญการ จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ; เขียนโดย A.J.M. Mausolfe และ J.K. Mausolfe)